Een dagje genieten.
6 maanden vliegen zo voorbij....6 maand training en toeleven naar de fameuze dag zijn snel vergeten....herinneringen aan een volledige triathlon blijven echter gegrift in het sportgeheugen.
Samen met Kris Martens had ik me ingeschreven voor de hele triathlon van Neerpelt:dicht bij de deur,kleinschalig en ideale opstap naar een Ironman.
Samen hebben we tijdens het fietsen en tijdens de wekelijkse trot naar het Noordzeebad uren gepalaverd over hoe we die dag zouden beleven.En dan was het zover.
Zaterdagmiddag vertrokken,samen met de zoon Lawrence als “soigneur” van dienst, richting tropisch Limburg .
Na de pastaparty gingen we richting slaaponderkomen om ons in ascetische omstandigheden ( brits en kast) voor te bereiden op de “big day”.
Om 5 uur op,zalig ontbijtje endan tevoet naar de start,temidden 60-70 tal andere triatleten.( om 11 u startte de ½ afstand met tal van TTK-ers).
Korte briefing en het 24 gradenwarme sop van het kanaal in naar de zwemstart.Zalig water!!!
Knal...weg zijn we.....beter gezegd ze.....want ik ben nog bezig mijn brilletje goed te plaatsen.....begint al goed.
Snel gepast ritme zoeken en mooi links van de boeien richting 950 m keerpunt ( 2 x te ronden).Kri s zwemt ietsje sneller en al snel zwem ik moederziel alleen.Dit heb ik het liefst : zo hoef ik me niet te forceren.Zeker omdat ik wat schrik heb van de 3.8 km afstand ( max 3 km gezwommen op training), doch alles gaat zeer vlug voorbij en dit zonder enig probleem ( dank u zwemtrainer Luc).
Na 1u07 uit het water ( 1u10 vooropgesteld) en dit 2 min na Kris.
In de wissel zie ik hem nog net zijn fiets opspringen .Op voor 180 km fietsen( 6 rondes van 30 km).
Dadelijk 3 kompanen gevonden om op redelijke afstand van elkaar ( jaja geachte jury van Brugge : nu heb je me niet meer liggen !!!) op de pedalen te trappen.Direkt goed ritme ( 35-36/u) aan hartslag 140 ( ruim binnen marge van 135-150).
Terugkeren gaat nog vlotter ( 36-38/u) met heel,heel lichte wind in de rug.
Mechanische pech ( loskomen voorste drinkbus) nopen mij tot 2 korte pittstops (telkens 2 minuten) waarbij Lawrence en Tom kuystermans ( vriend van Annemarie Dupont) schitterend werk verrichten.
10 km aan 40/u brengen me opnieuw bij het groepje en metronomisch malen we verder....
Tijdens ronde 5 en 6 kunnen we wat profiteren van de fietsers van de halve triathlon die onze snelheid naar 38-40/u brengen.Alles gaat ongelooflijk naar wens. De benen zijn super.Weg de schrik om halverwege het fietsen overal pijn te lijden.Integendeel..hoe langer de afstand....hoe meer ik geniet....
Na 5u08 ( doch gem op fiets boven de 36/u-10 min verloren wegens 2 mechanische stops en 2 sanitaire stops) van de fiets en nu begint het pas....
44 graden in de zon,32in de schaduw dat belooft;toch heb ik er ( nog) ongelooflijke zin in: rustig starten blijft de boodschap: aan hartslag 140 loop ik tempo 5min/km .Supergevoel!!!
Richting duik onder de tien uur zit er misschien nog in.....tot km 25: krampen in de benen ( anders heb ik dit nooit) en over en uit.Wat een gemis aan ervaring!!!!Te weinig zout binnen tijdens het lopen!!!!Waar we tijdens fietsen bevoorraad werden door lawrence met uitstekend materiaal,bleven we dankzij de organisatie ( enig minpunt van organisatie) op onze honger ( beter gezegd dorst) zitten.
Waar ons gels,cola,water en isotoon werd beloofd tijdens lopen,moesten we het stellen met cola en water.Santé!!!
Dan maar proberen er het beste van te maken....en van bevoorraading naar bevoorrading verkrampt lopen.Bij elke passage langs vrouwtje Martine en ruime aanhang ( zoontje Victor,zoon Lawrence,dochter Gaëlle en nog wat extra sympathisanten) wat babbelen en het moraal wat opvijzelen om lange ( 3 km heen en weer) tocht richting keerpunt naast kanaal af te leggen.
Tevens doen de aanmoedigingen van alle TTK’ers, die ik telkenmale kruis, ongelooflijk deugd...Thanks,thanks,thanks Luc,Bernard,Hendrik,Martine,Tania,Frederik Rappé( extra bedankt om gelleke te willen missen),Patrick,Fré,Tom,Tony,Dominique,...
Na 4 ronden begin ik elk bosje en iedere struik( ideale plekjes om intestinale overlast te droppen) te kennen en ben blij om de brug over het kanaal in de verte te zien opdoemen voor de laatste keer.
Nog één keer die dekselse brug over ( 8 keer in totaal) al wandelend uiteraard... en dan nog 2 km ,wonder boven wonder lopend, richting finish.
Geschrokken van het feit om de beoogde tijd van 10u30 te benaderen, haal ik in 10u33 die dekselse finish,waar de kleuren rood,wit en blauw van TTKH duidelijk overheersen.
Snel naar Martine en co, waar Kris ( altijd een rappen geweest) reeds netjes uitgerust toeft ( 9u48 voor hem!!!) en dan volledig uitgeteld richting toilet ( voor de zoveelste keer) !!!
Nagenietend ( ik sta versteld van wat een menselijk lichaam aan kan) gaat de riem er af voor onbepaalde tijd ( enkele jaartjes) maar het gevoel van revanche ( onder de tien uur?) doet mij toch geloven in een mogelijke terugkeer..... en naar Neerpelt.
Ivan Debruyn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten