Nu kort verslag van Marathon van Marrakech...
Eind september vorig jaar vatten Olivier en ik het gekke idee aan om eens een Marathon op den vreemde te gaan lopen. Als eerste marathon mocht dat direct een uitdaging zijn... ons oog viel dan ook op de Marathon van Marrakech op 27/01/2008.
Een mailtje naar Luc Devoogdt voor enige trainingswijsheid op te doen en we konden beginnen. Ondertussen hadden wij wel enige moeite met onze entourage. Marreckech, jullie zijn gek zeker, een eerste marathon aan de rand van de woestijn gaan lopen, ge zoudt beter in Antwerpen of Rotterdam lopen. We eindigden bijna in Beernem ipv Marreckech en sloegen dan maar alle "wijse raad" in de woestijnwind.
Midden november enige consternatie. Olivier wilde zijn kunsten op zijn mountainbike nog eens tonen en scheurde een ligament in zijn knie. Gedaan met voorbereiding. Ondertussen had hij Nancy al een pré-valentijn cadeau gedaan en haar ook een ticket gekocht. Nancy kennende was dat niet voor den toerist uit te hangen, dus begon ze maar te trainen voor de halve marathon aldaar.
Vanaf december werd het echt menens. Luc Devoogdt begon daar maar al te gekke kmschema's door te mailen. Koude, wind, regen en een beetje gezaag van moeder de vrouw ten spijt (voor die massa's was) hielden ons niet tegen om ons doel na te streven : een marathon op den vreemden onder de 4 uur.
Na de kerst en nieuwjaarskalkoenen en een gastronomisch weekendje met Geert de Groote en Sofie, stuurde Luc mezelf een eetschema door. Gedaan met de Leffe, taartjes en lekkere sausjes op de entre côtes. Pure ernst: spaghetti, pastas, groenten, wok, geroosterd vlees, magere vis en liters water vielen mij te buurt. Ik werd tegen alle verwachtingen in nog een ware asceet. (rijmt op atleet)
14 dagen voor D-day heb ik mij niet kunnen houden en eens getest wat die magische grens van de 30 km inhield. Ik had een fleske water 2.50 km voorbij mijn deur verstopt en heb dus mijn tour van 30 km uitgebreid tot 35 km...dat viel goed mee. Ik was er dus klaar voor. Ondertussen kwam ik verschillende malen Nancy op de piste tegen, haar eindspurt aan het voorbereiden. Olivier was ver depri, maar hij verneugte zich toch in het feit dat hij ons theoretisch kon bijstaan.
Zaterdag 26/01 vlogen wij via Madrid naar Marrakech. Wanneer de vliegdeur openging, kwam een zwoele woestijnwarmte van tegen de 30 graden ons tegemoet. Onmiddellijk tasten wij naar de flessen isostar en water om ons vochtgehalte op peil te houden. Eens het vliegveld verlaten, werden wij verrast door een ware airshow's van F 16 vliegers. Die marrokanen kunnen er wat van...
Wij gingen onmiddellijk onze startnummers ophalen. Voor de westerlingen een heus uitgezet dorp. De plaatselijke lopers kregen jammergenoeg een apart tafeltje aan de rand. Na een stadsbezoek aan het prachtige Marrakech, met haar duizend jaar oude rode stadswallen die in schril contrast afstaken tegen het met sneeuw bedekte atlasgebergte, zijn wij gaan eten in een plaatselijke restaurant dat vroeger frequent werd bezocht door Orson Wells. (Hij liep daar wel geen marathons...)
Om 6 uur werden wij gewekt door de plaatselijke ayatholla die stond te kwelen op zijn minaret en begaven wij ons naar de start. Het was nog ijselijk koud. Na een half uurtje op te warmen met wat springen en huppelen en conversaties te voeren met de plaatselijke sterlopers, kwam King Mohammed VI op het tafereel. Hij was zelf gewapend, ik was al op zoek om dekking te vinden maar gelukkig bleek het het startpistool te zijn. Na enkele berbersklanken werden wij gelost en kon onze eerste (1/2)marathon beginnen. Onze collega lopers waren soms gek gekleed, wat dacht je van een jallaba met dito muts en sandalen voor de halve marathon of zo'n blinkende training van de jaren 70, met addidasschoenen waar de tenen doorkwamen. Een al te zot allegaartje maar leuk om te zien. De tocht voerde ons rond de stadsmuren met het betoverende zicht op woestijn en het atlasgebergte. We kwamen ogen te tekort om dit prachtige schouwspel te zien.
Op 15 km nam ik afscheid van Nancy en Olivier die samen een marathon liepen (elk de helft) en liep ik los de woestijn in. Na km 20 kwamen straatkinderen bedelen achter mijn kwartlitertje water dat wij om de 5 km kregen. De spons werd in een regenput gedompeld en met dit "frisse" water kon je wat afkoelen tegen de ondertussen opgelopen temperatuur van 27 à 28 graden. Na 25 km, oef de eerste mondbevoorrading. Een mandarientje dat je zelf moest pellen. Al lopende pellen, dat gaat hier van TTK nog niet te veel volk hebben meegemaakt. Tussen km 25 en 30 liep er altijd maar een Italiaan met veel geste voor mijn voeten, de baan kantelden van links naar rechts, gedurende 5 km geen meter vlakke ondergrond. Ik liet die Armanigek maar lopen, en dacht : ' jij gaat nog wat meemaken'.
Km 30 de beruchte muur... wij hadden de eer om langs de boulvard Mohammedje VI (die gewapende van daarnet ) te lopen. 1 vak voor ons en 3 vakken voor oude mercedessen en vrachtwagens van ergens tussen de eerste en tweede wereldoorlog. Deze oudijzermusea's braakten massa's Co2 uit, goed om ons klimaat direct tot kookpunt te brengen. Van overhitting gesproken, ik was verheugd om enkele hippe hollanders (je komt ze overal tegen) voorbij te lopen. Hun hoofd kreeg het kleurtje van hun afgrijselijk t-shirtje. Mijn tempo was wat gezakt, maar tot daar toe. Het ging nog voortreffelijk, alleen was die "foellée" niet dat meer.
Op 2 km van de streep werden we letterlijk in de middagspits van Marrakech gedumpt. De plaatselijke politie probeerde het ongeduldige verkeer tegen te houden, maar dat lukt niet. De o zo rustige kameeldrijvende marrokaan is een ware gek achter het stuur. De auto's scheurden voor en achter je voeten weg en het was werkelijk op "leven en dood" door het verkeer.
De laatste km was een volledige afgesloten baan, genieten dus. De meet is in aantocht. Nog één draai en wat zag ik... inderdaad mister Armani ! Ik had hem verwittigd... in de spurt werd de oude chipollini met lengtes geklopt en hierdoor werd ik toch nog net 236ste...in 3u56. Mission accomplished.
Nancy en Olivier hebben het in een gezamenlijke marathon ook schitterend gedaan... 1u51en 1u55. Olivier werd dus geklopt door zijn echtgenote... wat hij allemaal moet doen voor haar!!
Moraal van het verhaal : het is schitterend een marathon te lopen in speciale omstandigheden.. voor de liefhebbers volgend jaar loop ik waarschijnlijk de marathon van Luxor midden februari.
Geschreven door Pieter Van Huffel.
--------------------------------------------------------------------------------
No virus found in this incoming message.
Checked by AVG Free Edition.
Version: 7.5.516 / Virus Database: 269.19.19/1256 - Release Date: 2/02/2008 13:50
Geen opmerkingen:
Een reactie posten