Voorbeschouwing IM Malaysia door Jan

VOORBESCHOUWING VOOR IM MALAYSIA

Verleden jaar was een jaar met vele wedstrijden(misschien wat te veel)en eindigde met de polderloop in Oostkerke, èèn week na de marathon van Brussel.
Zoals gezegd een jaar met vele wedstrijden en trainingen, na de marathon van Brussel zou je normaal gezien een rustperiode inlassen maar omdat de IM Malaysia op 23 feb.valt ben ik direct opnieuw beginnen opbouwen voor de IM, maar voelde algauw in de maand november dat ik een beetje uitgeblust was ne keer een training overslaan,geen goesting motivatie weg enz..je kent dat wel.Begin december kreeg ik dan een verkoudheid die eindeloos bleef duren, de drukke periode Kerst en Nieuwjaar voor de deur ondertussen waren ze ons zwembad den Thalassa aan het afbreken waardoor je weeral een beetje op den dool was op zoek naar een zwembad die ik het beste in mijn tijdsschema kon inlassen,ook het weer dat niet altijd meezit in de winter, kortom er werd maar af en toe getraind maar gelukkig kon ik rekenen op een goede basis die ik opgebouwd had gedurende het jaar.
Na nieuwjaar was de motivatie er opnieuw, stress was weg van kerst en nieuwjaar en kon ik er opnieuw invliegen wat ik ook gedaan heb, ben 7kg afgevallen op 5 weken tijd door veel te trainen en op je voeding te letten.Gisteren zondag mijn laatste zware training achter de rug(koppeltraining van 120km fietsen en 15km lopen)
Van 2jan.tot en met gisteren zondag heb ik 28km gezwommen,1609km gefietst en 314km gelopen alles extensief, dus fysiek voel ik mij supersterk maar misschien ontbreekt de kracht om een supersnelle tijd neer te zetten nog ook omdat er weinig tijd was op een perfecte voorbereiding.
Ik ben er klaar voor, morgen dinsdag vertrek ik zo ben ik nog een dag of tien voor de wedstrijd ter plaatse en kan ik mij aclimatiseren, ik hoop hem uit de doen in 12uur wat voor een eerste keer niet slecht zou zijn vooral de hitte zal een grote factor zijn in het wel of niet slagen van mijn opzet, we zien wel
Vandaag alles inpakken en zien dat we niks vergeten, scenario uitdokteren kwa voeding tijdens de wedstrijd en dan maar hopen op het beste……
Vanuit Malaysia probeer ik nog een tss verslagje te schrijven en de rest hoor je wel achteraf.

Geschreven door jan Lefevere,

verslag 1/2 marathon Cadzand-Bad

Verslagje halve marathon Cadzand

Beste clubgenoten, de eerste test richting marathon Rotterdam zit er op.
Volgende zomer ga ik met men allerliefste voor 1 maand naar India, waardoor ik dit jaar op triathlongebied geen grote doelen voor ogen heb. Het zal eind 2008 een nieuwe naam zijn die bovenaan de clubranking zal staan, dat staat al vast. Dit jaar is daardoor wel het ideale moment om eens een goede voorjaarsmarathon te lopen. Mijn doel was en is nog steeds 3uur, al blijkt dit een moeilijkere opdracht dan verwacht. In mijn 3jarenplan (2007: IM<10u ‘oef binnen’; 2008: marathon< 3 uur; 2009: zwintriathlon < 2uur) zou dit wel eens de moeilijkste kunnen worden.
Maar nu ter zake, een traditionele voorbereidingswedstrijd naar de marathon is de halve van Cadzand. Een crosscountry-loop op het strand. Aan de start kwam ik nog andere TTKers tegen waaronder Mario, tevens in volle voorbereiding naar Rotterdam en in onze club een loper met reputatie. Beiden hadden we hier op het lastige parkoer het zelfde streefdoel, namelijk 1h30.
De eerste 5km was op verharde weg en ideaal om onder stoom te komen. Samen met Mario kwamen we door rond 20’50”, op schema voor de 1u30 dus. Maar mijn optimisme voor de start was ondertussen reeds gestold. Mijn verwachting was dat ik in dit tempo van ongeveer 4’10”/km vlotjes op reserve zou kunnen “inlopen”, maar het hartritme zat voor dit tempo (die ik binnen 2maand bijna 3uur zal moeten volhouden) reeds te hoog (~10slagen onder overslag). Een slecht teken. Ik wist toen al dat dit tempo op de lastigere stukken op het strand en in het mulle duinenzand niet houdbaar zou zijn. Maar ik wilde niet af geven voor Mario en bleef meegaan. Tot mijn verbazing moest Mario na ongeveer 1uur wedstrijd in een lastig stuk door de duinen lossen. Het gat werd echter nooit groter dan een 30m.
Dit was echter een berekende keuze van Mario, want op een vlakker stuk kwam hij zonder forceren terug aansluiten. Meer nog, na enkele minuten te hebben uitgerust in de luwte trok hij het tempo terug wat op. Krampachtig kon ik nog volgen tot 5km voor de eindstreep, maar toen ging het licht uit. Achteraf was ik eigenlijk nog verrast dat ik maar dik 2minuten meer verloor, want ik stond echt stil op ’t eind.
Ik ken niemand die zo trouw blijft aan zijn eigen tempo (en hartslag). Wachten, wachten eventueel zelfs eventjes lossen om de hartslag onder controle te houden en dan nog versnellen op het eind, sterk . Dat zal me nooit lukken vrees ik, dit beestje heeft teveel temperament. Het zal altijd super of voorhamer blijven vrees ik.
Tijden:
1 Ketelaere Christof Asse Ronse 005 1:14:22 1eHSe
32 Vanparys Joseph Ramskapelle 112 1:25:12 12eH35
45 Depoorter Yves Knokke H 091 1:26:28 18eHRe
82 Savels Mario Knokke 450 1:30:37 39eHRe
83 VersluysFrederiq Zuidzande 027 1:30:44 1eD35
93 Verheye Jeroen Gent 012 1:32:54 47eHRe
184 Naeyaert Jan Heist 655 1:41:24 112eHRe
319 Boone Alex Knokke H 657 1:56:07 209eHRe
346 VanDael Carine Knokke H 086 2:01:07 27eDRe
…
363 laatste

Apropos, volgende en laatste voorbereidingswedstrijd is de zwinstedenloop. Doel 1h24. Indien > 1h25 zal ik een streep door 3uur-plan moeten trekken.

Geschreven door Jeroen Verheye.

verslag Marathon Marrakech

Nu kort verslag van Marathon van Marrakech...


Eind september vorig jaar vatten Olivier en ik het gekke idee aan om eens een Marathon op den vreemde te gaan lopen. Als eerste marathon mocht dat direct een uitdaging zijn... ons oog viel dan ook op de Marathon van Marrakech op 27/01/2008.
Een mailtje naar Luc Devoogdt voor enige trainingswijsheid op te doen en we konden beginnen. Ondertussen hadden wij wel enige moeite met onze entourage. Marreckech, jullie zijn gek zeker, een eerste marathon aan de rand van de woestijn gaan lopen, ge zoudt beter in Antwerpen of Rotterdam lopen. We eindigden bijna in Beernem ipv Marreckech en sloegen dan maar alle "wijse raad" in de woestijnwind.

Midden november enige consternatie. Olivier wilde zijn kunsten op zijn mountainbike nog eens tonen en scheurde een ligament in zijn knie. Gedaan met voorbereiding. Ondertussen had hij Nancy al een pré-valentijn cadeau gedaan en haar ook een ticket gekocht. Nancy kennende was dat niet voor den toerist uit te hangen, dus begon ze maar te trainen voor de halve marathon aldaar.

Vanaf december werd het echt menens. Luc Devoogdt begon daar maar al te gekke kmschema's door te mailen. Koude, wind, regen en een beetje gezaag van moeder de vrouw ten spijt (voor die massa's was) hielden ons niet tegen om ons doel na te streven : een marathon op den vreemden onder de 4 uur.

Na de kerst en nieuwjaarskalkoenen en een gastronomisch weekendje met Geert de Groote en Sofie, stuurde Luc mezelf een eetschema door. Gedaan met de Leffe, taartjes en lekkere sausjes op de entre côtes. Pure ernst: spaghetti, pastas, groenten, wok, geroosterd vlees, magere vis en liters water vielen mij te buurt. Ik werd tegen alle verwachtingen in nog een ware asceet. (rijmt op atleet)

14 dagen voor D-day heb ik mij niet kunnen houden en eens getest wat die magische grens van de 30 km inhield. Ik had een fleske water 2.50 km voorbij mijn deur verstopt en heb dus mijn tour van 30 km uitgebreid tot 35 km...dat viel goed mee. Ik was er dus klaar voor. Ondertussen kwam ik verschillende malen Nancy op de piste tegen, haar eindspurt aan het voorbereiden. Olivier was ver depri, maar hij verneugte zich toch in het feit dat hij ons theoretisch kon bijstaan.

Zaterdag 26/01 vlogen wij via Madrid naar Marrakech. Wanneer de vliegdeur openging, kwam een zwoele woestijnwarmte van tegen de 30 graden ons tegemoet. Onmiddellijk tasten wij naar de flessen isostar en water om ons vochtgehalte op peil te houden. Eens het vliegveld verlaten, werden wij verrast door een ware airshow's van F 16 vliegers. Die marrokanen kunnen er wat van...

Wij gingen onmiddellijk onze startnummers ophalen. Voor de westerlingen een heus uitgezet dorp. De plaatselijke lopers kregen jammergenoeg een apart tafeltje aan de rand. Na een stadsbezoek aan het prachtige Marrakech, met haar duizend jaar oude rode stadswallen die in schril contrast afstaken tegen het met sneeuw bedekte atlasgebergte, zijn wij gaan eten in een plaatselijke restaurant dat vroeger frequent werd bezocht door Orson Wells. (Hij liep daar wel geen marathons...)

Om 6 uur werden wij gewekt door de plaatselijke ayatholla die stond te kwelen op zijn minaret en begaven wij ons naar de start. Het was nog ijselijk koud. Na een half uurtje op te warmen met wat springen en huppelen en conversaties te voeren met de plaatselijke sterlopers, kwam King Mohammed VI op het tafereel. Hij was zelf gewapend, ik was al op zoek om dekking te vinden maar gelukkig bleek het het startpistool te zijn. Na enkele berbersklanken werden wij gelost en kon onze eerste (1/2)marathon beginnen. Onze collega lopers waren soms gek gekleed, wat dacht je van een jallaba met dito muts en sandalen voor de halve marathon of zo'n blinkende training van de jaren 70, met addidasschoenen waar de tenen doorkwamen. Een al te zot allegaartje maar leuk om te zien. De tocht voerde ons rond de stadsmuren met het betoverende zicht op woestijn en het atlasgebergte. We kwamen ogen te tekort om dit prachtige schouwspel te zien.

Op 15 km nam ik afscheid van Nancy en Olivier die samen een marathon liepen (elk de helft) en liep ik los de woestijn in. Na km 20 kwamen straatkinderen bedelen achter mijn kwartlitertje water dat wij om de 5 km kregen. De spons werd in een regenput gedompeld en met dit "frisse" water kon je wat afkoelen tegen de ondertussen opgelopen temperatuur van 27 à 28 graden. Na 25 km, oef de eerste mondbevoorrading. Een mandarientje dat je zelf moest pellen. Al lopende pellen, dat gaat hier van TTK nog niet te veel volk hebben meegemaakt. Tussen km 25 en 30 liep er altijd maar een Italiaan met veel geste voor mijn voeten, de baan kantelden van links naar rechts, gedurende 5 km geen meter vlakke ondergrond. Ik liet die Armanigek maar lopen, en dacht : ' jij gaat nog wat meemaken'.

Km 30 de beruchte muur... wij hadden de eer om langs de boulvard Mohammedje VI (die gewapende van daarnet ) te lopen. 1 vak voor ons en 3 vakken voor oude mercedessen en vrachtwagens van ergens tussen de eerste en tweede wereldoorlog. Deze oudijzermusea's braakten massa's Co2 uit, goed om ons klimaat direct tot kookpunt te brengen. Van overhitting gesproken, ik was verheugd om enkele hippe hollanders (je komt ze overal tegen) voorbij te lopen. Hun hoofd kreeg het kleurtje van hun afgrijselijk t-shirtje. Mijn tempo was wat gezakt, maar tot daar toe. Het ging nog voortreffelijk, alleen was die "foellée" niet dat meer.

Op 2 km van de streep werden we letterlijk in de middagspits van Marrakech gedumpt. De plaatselijke politie probeerde het ongeduldige verkeer tegen te houden, maar dat lukt niet. De o zo rustige kameeldrijvende marrokaan is een ware gek achter het stuur. De auto's scheurden voor en achter je voeten weg en het was werkelijk op "leven en dood" door het verkeer.
De laatste km was een volledige afgesloten baan, genieten dus. De meet is in aantocht. Nog één draai en wat zag ik... inderdaad mister Armani ! Ik had hem verwittigd... in de spurt werd de oude chipollini met lengtes geklopt en hierdoor werd ik toch nog net 236ste...in 3u56. Mission accomplished.

Nancy en Olivier hebben het in een gezamenlijke marathon ook schitterend gedaan... 1u51en 1u55. Olivier werd dus geklopt door zijn echtgenote... wat hij allemaal moet doen voor haar!!

Moraal van het verhaal : het is schitterend een marathon te lopen in speciale omstandigheden.. voor de liefhebbers volgend jaar loop ik waarschijnlijk de marathon van Luxor midden februari.

Geschreven door Pieter Van Huffel.






--------------------------------------------------------------------------------


No virus found in this incoming message.
Checked by AVG Free Edition.
Version: 7.5.516 / Virus Database: 269.19.19/1256 - Release Date: 2/02/2008 13:50

Verslag stage Lanzarote deel 2

VERSLAG STAGE LANZAROTE DEEL 2

Dag 4

Deze zaterdag stond de fiets even aan de kant .
Er stond 15 km lopen op het progamma..
Vanuit Club La Santa kan je ook langs de kust lopen. De wind speelt daarin terug een grote rol . Het is off-road en dus wel een beetje opletten met al die vulkanische stenen., maar zuurstof krijg je genoeg binnen.

Aangezien het ook onze vakantie is profiteren Frederik en ik ondertussen van een beetje welgekomen zonestraaltjes op onze witte huid.

Toch gaan we het prachtige zwembad opzoeken en doen we ons ding tussen Thomas Hellriegel ( 3x Hawaï-winnaar) , Stephan Vucovic ( brons op de OS) en het zweeds nationaal zwemteam( amai da ga rap!)

Tegen valavond een welverdiende sportmassage aangevraagd.
Goed maar 25’ is 25’.
Lopen : 16 km 1H 35 Zwemmen : 3 km Massage

Dag 5

Terug de fiets op voor een tocht naar het Zuiden van het eiland. Na de gebruikelijke klimmetjes om weg te geraken van zeeniveau gaan we richting Fémes. Eigenlijk de zwaarste klim van het eiland, maar we nemen die langs de verstandige kant. (Die staat niet op het programma van de IM).
Na klimmen is natuurlijk afdalen. . Als je daar niet af en toe in de remmen gaat haal je makkelijk 90/h . Gevaarlijk!
Toch even een koffietje gaan drinken in het lokale Blankenberge, Playa Blanca.
Langs El Golfo rijden daarentegen is prachtig. Al die lava, de zee en een mooie baan daartussen.
Fietsen : 100 km 4H05 gem.25 km/h Krachttraining en strech

Dag 6

Techisch gedeelte van het lopen is niet mijn ding. Ben ook een beetje vermoeid vandaag.
De accommodatie van een atletiekpiste bij je hotel is wel ongelooflijk., maar die versnellingen wegen zwaar.
Lopen : 8 km met versnellingen zwemmen : 3.2 km

Dag 7

Dit wordt de dag van de grote fietstocht. Nog géén 180 km, daar zijn we nog niet aan toe, en zeker niet op dit eiland.

We proberen toch een beetje het parcours van de IM te respecteren in volgorde. Zo zal ik ook een juist idee krijgen als i hier terug kom om de teamgenoten aan te moedigen( t’zal nodig zijn).


Vandaag is doseren de boodschap, en eten ,eten en drinken!
Dat zijn ook de dingen dat ik in mijn hoofd zal moeten prenten voor Klagenfurt.

Vandaag worden we toch wel tegengehouden door de politie. Stefaan heeft géén helm aan. Big mistake! In Spanje is dit blijkbaar verplicht. Plus rijd hij met oortjes en claimt hij dat ik teveel in het midden van de straat rijd.
Het beste wat je kunt doen is beleefd blijven en doen alsof je gee spaans spreekt. Een fikse boete staat op het spel.
Fietsen : 130 km 5 H 20 gem. 24.3

Conclusie

Lanzarote en meer bepaald hotel Club La Santa is een ideale plaats om er te trainen in de winter.
Ik ga er zeker terug. In mei ben ik er om de IM te volgen . Ik kan nu geloven dat dit de zwaarste van de reeks is. Het zal hier zwaar afzien zijn.

Ooit hoop ik ook eens een stage te kunnen organiseren in clubverband. De accommodatie en de omstandigheden zijn dar ideaal voor. Nu nog kandidaten vinden.

Alvast véél succes voor de Lanzarote- Ironmen

Geschreven door Bernard Deleener.

..