Verslag BK 1/2 triathlon Eupen

EUPEN 2007

Wat waren we dit keer uitzonderlijk verwend door de weergoden : een stralend blauwe lucht nodigde een 400-tal triatleten uit voor een mooi dagje triasport.
Waren aanwezig van TTK : Steven D., Danny D., Frederik V, Dries A., Patrick C. en Ivan De Bruyn Ivan

2500 m zwemmen, 76 km verspreid over 4 rondjes en 3 x 7 km lopen stond er op het programma.

Na de noodzakelijke plichtplegingen konden we ons opmaken om in het glinsterende en ijzerhoudende water achter de Wesertalsperre te springen.

Stap voor stap over de vervaarlijke keien op de bodem zochten we een fatsoenlijke plaats om te starten, onze blik opwaarts gericht naar de imposante stuwdam, bevolkt met honderden tiffosi : als je daar geen kick van krijgt ! ! !
Dan aftellen en voor je het weet, kiest de meute het ruime sop….

Persoonlijk had ik een tijd van 43-45 minuten vooropgesteld en ik wist dat ik er dan ook vanaf het begin een serieus tempo moest op nahouden.

Juist voor mij had ik Dries in het vizier dus ik wist dat ik voor mijn doen goed bezig was…
Links schoven de met talrijke naaldbomen begroeide hellingen voorbij, terwijl rechts af en toe een al of niet te ronden blauwe boei kwam piepen.

Halfweg lag het veld volledig uiteengespat en konden we midden het meer genieten van een indrukwekkend landschap, even waande ik me in een Amerikaans natuurmeer en zag ik de reddingsbootjes aan als dolroeiende Indianenkano’s….

Nu volgde nog een slordige kilometer tegen wind met een tergend traag naderende finish die daarenboven pal op een steile helling stond…
In het ritme blijven was voor mij dan ook de belangrijkste opdracht, aangezien ik af en toe wel eens durf weg te dromen met een dalende snelheid tot gevolg…
De laatste 500 m waren het zwaarst met een sterk golvend water zijwaarts tegen….meer en meer dreven rode badmutsen weg van de meest ideale lijn…..

Na 44:45 mocht ik terug vertikaal en dook ik samen met Dries de wisselzone in.
Na eindeloos gepruts met helm en nummer klom ik één minuut later dan Dries de tweewieler op. Hier zou het voor mij gebeuren (op training trapte ik 3 km/u sneller dan vorig jaar)…

Even een woordje over het parcours : een serieuze aanrader : eerst wat vlak, dan enkele hellingskes van 500m à 5-7 %, dan een lastiger tussenstuk met veel vals plat met als beloning een laatste dalende 5-7 km om de gemiddelde snelheid aardig wat op te schroeven : duidelijk een parcours voor een man in vorm : hoge hartslagen op de hellingen met voldoende recuperatie ertussen….

Back to reality : na een 5-tal km kreeg ik Dries in het vizier. Dries had met Sherborne over twee weken het plan opgevat niet te diep te gaan tijdens het fietsen. Hij hield belofte…..en om deze reden mocht ik hem voorbij op de hellingen om de jacht verder te zetten naar voor…richting Danny die zijn naar gewoonte een sterke zwemprestatie verder zette in een mooie fietstred.
Na een babbeltje het tempo nog wat opschroeven aangezien de beentjes super aanvoelden, veel beter dan voorgaande jaren…
Snel dalend richting finish voel ik een lichte hapering in mijn achterwiel “de wind die in mijn carbonwiel slaat???”.
Een kilometer verder valt het verdikt : PLAT …
Gedesillusioneerd wil ik er de brui aangeven….tot Dries een schitterende daad van barmhartigheid verricht : hij stopt om een bommetje en bijhorende binnenband af te geven … Duizendmaal dank…….

Na een vijftal minuten kan ik terug het asfalt op en na een tiental km krijg ik opnieuw een TTK’er in het vizier : de vrolijk gevleugelde klimmer Federico Bahamontes (alias Vandermersch) die zich zachtjes wiegend een weg baant naar boven. Een babbel spoort hij me aan snel weg te rijden, mijn jammerlijk opgelopen tijdverlies trachtend in te halen….

Aan het begin van de derde ronde is het helemaal op: opnieuw plat en fiets in de graskant….
Een triatlon vanaf de zijlijn wordt mijn deel….
En terwijl het fietsgeweld zich verder zet, zoek ik na de verfrissing de vrouwelijke aanhang op om in hun gezelschap de kranige TTK’ers vooruit te schreeuwen tijdens de halve marathon onder een verzengende hitte (30 graden).
Chapeau voor de supporterende dames : in een ronduit zalige sfeer trotseren ook zij de hitte om manlief en andere een riem onder het hart te steken ! ! !

Jeroen, duidelijk nog wat vermoeid na zijn IM in Klagenfurt, zoekt naar een verstandige doch mooie looptred van 13/u om zonder veel schade de eindmeet te halen.
Steven vecht zich langzaam maar zeker vooruit maar ziet zijn mooi opgebouwde voorsprong van zwem- en fietskwaliteiten, langzaam slinken op de andere TTK’ers.
Dries maalt sterk door en neemt aan 15,5/u tempo door om afgetekend in een prachtige tijd te finishen.
Achter Jeroen wordt het spannend : Danny krijgt wat krampen in de laatste ronde en de onvermoeibare Fre ruikt zijn kans….voorbij Danny en Steven….

Allen in een prachtige tijd binnen, enkel Patrick besluit om verstandig als hij is de goede raad van vrouwlief Dorine te volgen en uit te wedstrijd te stappen na maagproblemen: waarschijnlijk teveel gellekes gegeten…. Jammer voor Patrick die een degelijke zwem-en fietsprestatie zo door zijn neus geboord ziet…

Om 16u00 besluiten Patrick, Dorine en ik huiswaarts te keren zodat ik jammer genoeg geen verslag kan doen van de after-triathlon : voor meer informatie hierover gelieve de steven te wenden naar den Fre….
De chateaubriand, saignant en à point gingen goed binnen en ons spierherstel kon beginnen. Dit alles overgoten met drank : Bru bruis en Spa plat 

En tot slot nog een fait divers : Frederik had er zo’n zin in dat hij bij de wissels tijd wilde winnen. Hij had zijn schoenen al op de klikpedalen vastgehecht. Maar zoals altijd werd het weer eens hilarisch : zijn rechterschoen op zijn linker …. Enfin jullie heb het al door. Van tijd winnen geen sprake, want nog een bijkomende wissel, 3 dus, haha …….

Het was weer “cool” bij evenwel hoge temperaturen.

Geschreven door Ivan De Bruyn,