dinsdag 24 november 2009

Verslag IM Arizona door Luc Vanmaele


Hallo iedereen! Het zit er weer eens op en ik ben echt heel tevreden met mijn eindtijd van 10u22. De laatste dag en uren voor de wedstrijd is alles naar wens verlopen en heb ik zonder stress en zonder het minste probleem naar de start kunnen toeleven. 's Morgens op om 04u30, beetje eten en dan de gezellige drukte van de wisselzone met 2500 ironman in spe. Een kwartuur voor start al in het frisse water (17° C) en dat viel wat tegen maar anders kon ik helemaal achteraan starten. Het zwemmen was met 1u11' matig goed maar ik zat voor het grootste deel van het traject in een segment waar heel wat atleten zaten en dus kreeg ik konstant wat trekken en duwen te verwerken en dat is niet bevorderlijk voor de tijd, het was een voordeel dat het water drinkbaar was want je krijgt wel het een en ander binnen! Soms leek het meer op een gevecht op leven en dood dan stijlvol zwemmen! Na de eerste wissel dan de fiets op en er was toch wel behoorlijk wat wind bij het weggaan van Tempe en dat zie je aan de splittijden : heen 1u, terug dan maar 45' met de wind van achter en licht hellend naar beneden, topsnelheid 57 km/u. Het fietsen ging dus heel goed en zelfs toen in de derde ronde de wind wat draaide kon ik toch min of meer dezelfde rondetijd aanhouden. Ondertussen was het heerlijk warm 24-25°C geworden, ideaal triatlonweertje en dat in het begin vd winter! Transitie 2 ging heel vlot en na een sanitaire stop (verplicht in de toiletten, hier in puriteins America is een plasje tegen een boom uit den boze...) heb ik alles op alles gezet en het hoogst mogelijke tempo aangevat. Dat ging heel redelijk gedurende de eerste van drie ronden maar dan werd het moeilijk en vooral de vele hellingskes begonnen pijn te doen. Net voor half marathon had ik het even heel moeilijk en vreesde ik even voor een doemscenario met meer snelwandelen dan lopen maar na een verfrissing bij een aid station kon ik blijven lopen. Ik moest dan overschakelen op 'survival mode' : alleen denken aan blijven lopen, blijven lopen... het tempo kende wel wat verval. Je begint dan te rekenen en tellen (conversie miles naar kilometer zonder rekenmachine!) en ik dacht nog aan t een tijd in de buurt van 10u20. Ik heb veel 'lijken opgeraapt' en dat geeft telkens wel moed. Tijdens de derde ronde werd het iets frisser opnieuw en toen de meet stilaan in zicht kwam heb ik er nog eens alles uitgeperst om uiteindelijk te eindigen met 3u45 marathontijd en dus 10u22' eindtijd.

Ik ben supercontent want ik heb konstant kunnen blijven lopen en met de huidige voorbereiding en conditie heb ik er alles uitgehaald wat er in zat. Beter kon ik gisteren echt niet. Misschien 2 tot 3' sneller in het zwemmen maar dan moet er wat minder volk zijn. Sneller fietsen zou kamikaze werk zijn geweest, ik heb de body niet om nog sneller te gaan (33.9 km/u gemiddeld is al heel behoorlijk). Alleen in het lopen zou ik nog kunnen verbeteren en maximaal 10' winnen maar dan moet ik zowel qua intensiteit als aantal kilometers de training opdrijven. Helaas ik kom nu al tijd te kort en bovendien dreigen dan weer de blessures zoals de voorbije 2 jaar en dat heb ik er niet voor over.
In mijn age group 6° en hiermee net als in Zuid Afrika net het podium gemist (de vijf eerste kregen op het podium een trofee). Ook geen Hawaii kwalifikatie : de vier plaatsen in mijn age group werden allen direkt genomen wat te verwachten was zo vroeg na Hawaii : iedereen moet zich nog kwalificeren. Er was maar 1 leeftijdscategorie waar bij de roll down twee gelukkigen toch nog een slot konden bemachtigen, bij de meeste was het dus 0 en hier en daar eentje.
Trouwens jullie moeten de tijden van de agegroupers eens bekijken : fenomenaal, het wordt elk jaar straffer en straffer en dus moeilijker om een slot te bemachtigen.
Bij de pro's heeft Axel Zeebrouck met zijn 13° plaats een beetje ontgoocheld maar het was zijn eerste volledige en hij heeft wat leergeld moeten betalen.
Ik kan dus supertevreden terugkijken op een geslaagde wedstrijd en stillekes plannen maken voor de toekomst maar nu eerst wat chillen hé!
Met dank voor de vele aanmoedigingen : dat helpt echt wanneer je het kwaad krijgt!!! Tot in België ('t schijnt dat het geen weer is om terug te komen, misschien moet ik toch nog wat langer blijven...)
Hasta luego! Luc

2 opmerkingen:

Frederik zei

Man, man, man, ...... wat heb ik een mateloze bewondering voor jou. Eens te meer zal je clubkampioen zijn, alhoewel sommigen je fel het vuur aan de schenen legden :-)

Danny zei

Jammer voor je ticket naar Hawaï, maar je hebt weer eens een prachtige prestatie neergezet en je blijft de onbetwiste Iron Mann van onze badstad!