strandrace Jeroen

Gespeeld en verloren


Als je het uiterste uit een wedstrijd wil gaan moet je balanceren op een dun koort. Ieder jaar kom ik wel enkele keren aan de verkeerde kant terecht (zie Antwerpen en knokke 2006).
Ook deze keer was het van dat. Al kan ik mij niet herinneren dat ik ooit zo’n zware hamer tegenkwam.

Op basis van mijn top 70 plaats in 2006 mocht ik in het eerste startvak plaatsnemen.

Ik wist dat de vorm voor dat soort ondernemingen iets minder was dan de voorbije 2 jaar. Dat hadden de testen bij MENSANA een maand terug reeds aangetoond. Ook logisch gezien ik een extra lange rustperiode (oktober-januari) genomen (en nodig) had na het zware seizoen 2006. Ik miste dan ook de zware voorbereiding naar Kasterlee en heb dus wat achterstand in ’t fietsen t.o.v. vorige jaren.

Maar als je kan starten zij aan zij met een Niels Albert – Joeri Adams – Rondelez –Page etc.. kan je moeilijk gedoseerd starten. Ik besloot er vanaf de beginne vol tegenaan te gaan en mijn vel duur te verkopen.

In een hondeweer gingen we van start. Het eerste rechte stuk tot in ’t Zwin kon ik tamelijk stand houden (al was het met het bloed in de mond). Rond de 70ste plaats draaide ik de dijk op. Ook het stukje binnenin daaropvolgende met de gevaarlijk gladde slijkstrook ging voortreffelijk. Ik kon mij bij het terugrijden naar Duinbergen in een goed groepje nestelen en probeerde wat te recuperen en mij dus wat afzijdig te houden. Ik besloot tevens voor het eerst in MB-wedstrijd een gelleke binnen te spelen.
Bij het ingaan van de 2de ronde (in 70-80 ste plaats werd bij toegeroepen), begon “der untergang”. Achterwind rijden op het grote verzet is normaal gezien juist mijn sterkste punt, maar nu kon ik echt mijn gezellen niet volgen. Ik kon de grootste versnelling niet meer rond krijgen en moest terugschakelen. Op het rechte stuk verloor ik zodus een 20tal plaatsen. Ik miste duidelijk kracht.
Vanaf dan ging het van kwaad naar erger, als een ballonetje liep ik in enkele kms volledig leeg. Vanaf dan kwam ik nooit meer op het buitenblad en was een trutte-versnellingetje het enige wat ik nog rond kreeg. De koude wind en regen vreetten aan mijn systeem en begon te rillen als Koning Albert.
Opgeven werd het net niet, maar een 200ste plaats in 2°03’ is al dramatisch genoeg. Als er dan toch iets positiefs aan is, is het dat ik de mentale proef doorstaan heb. Als je door +100man wordt voorbijgesneld die je normaal gemakkelijk achter je laat is het verdomme niet gemakkelijk om te blijven doorgaan en er niet de brui aan te geven. Broodnodige trainingskms was het enige wat me op de been hield, zo raakte ik toch nog aan de beoogde 90km richting IM voor die dag (’s morgens 45 en de wedstrijd 44km).

N. Vermeulen won (1°33’), N. Albert werd 6de, Rondelez 10de. Erik Helsloot reed een voortreffelijke rit en eindige rond de 150ste plaats, Jan Demaesschalk en Rik VT gaven op (denk ik). Verder een opmerkelijke prestatie van Danny De Raeve voor diegenen die hem kennen, nml 31ste!! Zelden zo’n opmerkelijke progressie in 1jaar gezien!?

Groeten JEROEN