Aix-en-Provence : een oranje openbaring met een veelbelovend slot.
Het is een ware eer om mijn laatste sportexploot anno 2011 te mogen delen met ware vrienden en specialisten van het genre. Graag stel ik ze even aan u voor :
Tony Flying Seen : Een rasechte Bourgondische Zeeuw. Monumentaal gegoten op zijn S-works triatlonmachine, met gladgeschoren billen waarbij alle knappe vrouwen onmiddellijk” het-uit-het-gordijn- vallen” als natuurlijk habitat ervaren.
Nancy Tunderbird Obreno : Een sportdiva die dolfijnachtige trekken vertoont, gecombineerd met een vleugje aerodynamisch fietstalent en een Bekele- achtig zweefmoment demonstreert in een voor haar infantiele afstand van 21 km lopen.
Olivier Kan WEL Mee, Maes : Een aangespoelde Brusselaar, theoretisch subliem in triatlon onderlegd, een ware vriend die zijn talenten geweldig kan relativeren. Het zal ook nodig blijken.
Ziedaar, waarde toehoorder, met dit trio deel ik voor een 4 tal dagen het pad in het voor elke Hollander en Belg aardse paradijs: de Provence. Streek waar Hollandse oren in het rond vliegen, Pastis door de sloten raast en de wijn uit de kranen vloeit. Hoe moet men daar in godsnaam een moordachtig sportevenement als Triatlon tot een goed einde brengen?
We gaan resoluut voor de onmogelijke combinatie, sporten in aanbidding van de al aanwezige Onze- Lieve- Heer Bachuss.
Onze eerste avond, brengen wij door in een oud- Romeins toeverlaat, Orange (= oranje). Als kenner van de streek, heb ik voor deze tussenstop gekozen. Wij hebben namelijk een Nederlander bij ons en een te bruusk kleurverschil, zou hem tot heel rare gedragsstoornissen kunnen brengen.
Een Franse nicht serveert ons een fabuleuze maaltijd, volledig naar de dieetnormen van een triatlon atleet. Foie gras zorgt voor de fond tijdens de prestatie. Tijdens het consumeren van de Cuisse de Grenouille, overgoten met een schitterende Provençaalse saus, voelen wij onmiddellijk de relativiteit van het zwemmoment bij triatlon. Gewoonlijk trekken ze de kikkers hun poten uit en worden deze schepels teruggegooid, waarom zou je dan ooit een beenslag doen in het water.
Dit geurpalet aan sportvoeding wordt overgoten met liters majestueuze Bandol, de plaatselijke première cru classé… het kan niet meer op. Triatlon is een festijn, wie nu niet meer overtuigd is, leeft op planeet Mars of omstreken. Beste lezer, schrijf u nu in bij onze vereniging, sport en horeca, de bonzen des vaderlands zullen uw zegenen.
Om naar Aix te rijden, kun je via de Luberon, met haar legendarisch dorpje Roussillion, een natuurkundig hoogtepunt bereiken. Er zijn maar vier plaatsen op de wereld waar de rotsen oranje kleuren en dit is er een van. Opnieuw slaakte Tony een zucht van verlichting; oef ik hoef vandaag mijn geliefkoosd oranje niet te missen. Vanuit het restaurant café waar ooit de Urbanus van Frankrijk, Fernandelle, zijn paard loste, vertrekken wij definitief naar het strijdtoneel.
Halverwege de route des chateaux (= kastelen voor onze noorderburen) springt Nancy uit de auto… “Oei”: zei ik tegen mijn Sabinietje, “daar heb je het”. Eens ze in straal van 30 km van een trialtonspel komt, beginnen haar hormonen raar te doen. “Pieter, de start van het zwemmen is vlak bij, we moeten gaan trainen”, weergalmt Nancy haar stem tussen de kloven van de Luberon. Met een lever van een overvoedde gans, en een hoofd vol met Bandol in een meer gaan ploeteren… neen, laat dit maar aan de echte kenners.
‘s Anderendaags schepen wij de materialen in en leveren alles op de juiste bestemmingen af. Tijd voor een parcoursverkenning. Mijn medecombatanten doen dit redelijk letterlijk en rijden 82 keer rond Mont St-Victoire met alle electronische snuifjes om de hoogte, diepte en andere determinaties te verrichten. Die moeite is al voor niets, als je het plaatselijk museum van Cézanne gaat bekijken en je draait 1 keer met je hoofd, heb je een perfecte parcours verkenning in beeld. Die Franse autist heeft evenveel keren die molshoop geschilderd, waarom zo’n moeite doen om dat nog eens te gaan verkennen.
Je zal het nooit geloven, waarde lezer, maar ’ s morgens vroeg horen wij het haast onmogelijke. Tony plaatst om 3u36 een bericht op zijn fansite van het smoelenboek… het regent! De fans, wereldwijd, ontwaken op het gepiep van hun twitter. Parlementen komen in het Oostelijk halfrond samen, dat kan toch niet waar zijn, het regent in de Provence! Paniek draalt rondom de globe… wat moeten wij hiermee. Wij hebben geen regenvestje mee!
Gelukkig is Bachuss ons welgezind en verjaagt hij tijdig het overtollige waterbalast en zorgt hij voor een koele, aangename en zuurstofrijk lavendelveld aan luchtaroma’s. Nancy zuigt haar 7.4 liter turbo longkast vol en prevelt : dit wordt MIJN dag.
Na de traditionele chaos trekken wij samen met 1200 gekken de eerst Triatlon van Aix-en-Provence op gang.
De Franse pers en televisie is euforisch. Na de tour hebben ze weer iets om fier over te zijn. Dus worden onmiddellijk de grote middelen ingezet. 12 televisieploegen brengen live verslag uit van dit evenement. Een grijs krullende franse journalist was nu al aan het kikken op een nieuwe Bernard Hinault of Yannick Noah.
Het fietsparcours is na 2 kleine heuveltjes poepsimpel hadden mijn parcoursverkenners verteld. Tot je goed bezig bent uiteraard. Ik zie die Cézanne nog zo voor mij die steile bergen op klauteren met zijn ezel en borstel. Geen twee maar vier ware cols krijg ik onder de wielen. Een parcoursverkenning lijkt mij dus toch wel iets interessant…
Het loopparcours situeert zich langs de grote monumenten en luchtige parken van Aix. Onze enige, maar zeer trouwe supporter Sabine heeft zich zeer strategisch aan een rontonde opgesteld. Ze kan iedereen nu wel 5 x zien… als ze je herkent natuurlijk en de tel niet kwijt geraakt. Terwijl Olivier en Ik nog aan de derde tour moesten beginnen, liepen Tony en Nancy bijna hand in hand dartel de finish over.
De speaker roept Nancy uit als 3e bij de welgestelde edele dames. Een podiumplaats. Sarkozy, de moderne Napoleon, wordt onmiddellijk uit het Elyseé geroepen om slot en prijsverdeling te leiden. Dat wordt dus een gegarandeerd een bonte avond.
Nu zal u zich afvragen, waar die 2 achterblijvers uithangen. Beste lezer, een waar groots moment in werelds sportgeschiedenis is zich aan het voltrekken. CCN en BBC onderbreken alle nieuwsberichten. Kadafi, de Eurocrisis en het ontwaken van Paris Hilton, verdwijnen als randinformatie op hun schermen. Gelauterde sporticonen worden naar de studio’s gesleept. Lance Armstrong, Michäel Johnson en biljarter Raymond Keulemans worden gesminkt… de 21 ste eeuw is nog maar net gestart en een historisch moment dient zich aan. Lance, Michaël en Raymond kruipen op het puntje van hun stoel… het kan niet waar zijn. Op 200 m van de streep, na een heroïsche strijd van 6 uur komen de 2 kemphanen zij aan zij de laatste bocht uit… Maes en Van Huffel gaan er voor spurten ! Wetenschappelijke experimenten in het ISS worden stilgelegd en de Winne kijkt toe vanuit het raampje, eerst even hoffelijk zwaaien naar onze Fluppe, en dan volle concentratie!
Het publiek komt in vervoering, zwakkelingen worden vertrappeld, dranghekkens houden maar net stand, een enorm gejoel stijgt uit Aix op. Lance, Michaël en Raymond staan recht op hun studiostoelen, headsets worden uit de oren getrokken… nog 100 meter en nog steeds zij en zij. Geen van beiden geeft een krimp of kramp, het derde rondebandje wordt uit de handen van Claudia Shiffer getrokken, de triomf ligt voor het grijpen… maar voor wie?!
De speaker is totaal over zijn toeren en schreeuwt de sportvedetten verder, de Winne overwint zowaar de zwaartekracht… nog 50 meter… de rode loper op. En dan jawel… ik trek me los, ik voel mij één met de natuur, ik duizel, ik spurt met een gigantische foulée van 50 cm als eerste over de finish : mijn vriend en medestrijder valt letterlijk in mijn armen ! Het pleit is beslecht… de Winne zweeft weer. Lance, Michaël en Raymond becommentariëren gretig dit onvergetelijke sportevenement, het publiek ontwaakt uit haar extatisch orgie.
Nu even de naakte cijfers voor de kenners. De 200 m spurt duurde ongeveer 1,30 minuut, de snelheid van de winnaar was volgens nauwkeurige GPS gegevens, 8.4 km/u, die van Olivier 8.35 km/u. Ik sta op de 759 plaats en Maes de 760. Van geschiedenis gesproken.
In de gigantische aula van de universiteit van Aix, nemen de kandidaten plaats. Hier zitten de echte kampers. Het ware competitievlees, de bakken adrinaline voel je door hun aderen stromen.
Plots trompetgeschal, daar is hij, het klein Frans keizerlijk gedrochte , Sarkozy genaamd, betreedt de arena. Hermelijnen sjerp rond de schouders, met briljanten bezette kroon op het peperduur gekapt kapsel, scepter in de linkerhand, de slots voor het wereldkampioenschap triatlon van Las Vegas 2012 gedrukt op oudschapenvelperkament in de rechtervuist. Nancy begeeft het bijna onder dit plechtig tafereel.
Voor de dames +45, mijne dames en heren, (ik vertaal even keurig uit het Frans voor Tony), heb ik vandaag 2 slots voor 3 plaatsen. Parels angstzweet gutsen uit de blonde lokken van onze heldin. Het kan toch weer geen waar zijn?
Voor de eerste plaats, Mevr. Jeanne. Trompetgeschal alom, gevolgd door een geweldige kreet en een spontane koorzang van het Franse hymne. Daar gaat dus de eerste slot. Nog één voor twee deelnemers… zou Nancy erbij zij? Voor de tweede plaats. Marie-Antoinette… muisstil in de zaal. Ik herhaal Marie-Antoinette… weer geen lawaai. Derde en laatste maal Marie-Antoinette, brult de keizerlijke hoogheid! Niets, niemand, oorverdovende stilte… weet die Sarkozy dan niet dat een paar honderd jaar geleden dat mens hoofd op de kapblok is beland. Hoe kan ze dan OUI roepen voor een slot… dus dames en heren het is zover : onze Nancy stormt naar voor, duwt Bruni in de coulissen, omarmt de Keizer en sleurt haar slot uit zijn hand ! LAS VEGAS, here I come.
Onder de zwoele Marseillaise nacht, met het schitterend uitzicht op de Vieux Port, staart vanuit een sterrenetablissement Nancy arm in arm met Olivier richting het Wilde Westen. Daar, schat, ga ik los op het podium staan, onthou mijn woorden !
Verslag Pieter Van Huffel
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten