Verslag 1/2 Butgenbach door Dries Ampe

Dries Ampe 22 juni,

Na een regenachtige nacht in m'n tentje ergens in een bos langs het fietsparkoer maakte ik me klaar voor de eerste voor mij belangrijke wedstrijd. Ik had er dan wel de LD duathlon van Douai en de kwartjes van Geel en Lac de l'eau d'heures opzitten maar die voelden eerder als spielerei.
Ja over de halve van Butgenbach hebben we het. De voorbereiding was goed geweest : sedert februari al niet meer gekwetst, al een paar weken met de powercranks aan het fietsen, de loopstijl wat meer voorvoet georiënteerd - lopen als een jeanette zoals m'n zus dat noemt & een paar kg kwijt. Alleen het slapen ging me niet zo goed af( gewoon te lui om in bed te kruipen). De laatste 6 weken kreeg ik m'n slaapgemiddelde niet meer boven de 4 uur ( zelfs voor mij is dat te weinig). De donderdag voor de wedstrijd had ik dat bekocht met een complete off day, die me gemotiveerd had om de laatste drie nachten toch zes uutjes te pitten.
Nu nog de wedstrijd tot een goed eind brengen. Het zwemmen zag ik helemaal niet zitten. Tijdens de loopopwarming ( vorig jaar ondervonden dat die noodzakelijk is om niet te gaan hyperventileren tijdens de zwemstart) kreeg ik op de koop toe nog een ijl gevoel in m'n hoofd tijdens één van de sprintjes. Zouden die paar goeie nachten niet voldoende zijn geweest? Gelukkig kon Stefanie (die meegekomen was met de SP&O-ers om te supporteren) me een beetje bedaren.
Eenmaal het startschot gegeven bleek ik midden in het pak verzeild geraakt te zijn.Geen ruimte dus en een beetje teveel feestgedruis naar m'n gevoel. Dan maar helemaal naar de buitenkant gezwommen. 18'12" na de eerste ronde. NIet goed maar ook niet superslecht. De 2° ronde geraakte ik helemaal alleen en slaagde 'k er nog in een 18'28" bijeen te sprokkelen. 36'40" ( 134° zwemtijd) alles samen. Ik had gerekend om 15' te verliezen op vis Jan Syryn (die ook door Loïc getraind wordt en met wie in het nabije verleden al een paar veldslagen gestreden werden) en die bleek achteraf 25'20 gezwommen te hebben. De schade was dus beperkt gebleven.
Snel naar de wissel want nu kon de wedstrijd echt beginnen. Met koude handen het pak uitdoen bleek niet van de poes te zijn, armverwarmers over natte armen trekken ook al niet, handschoenen en windstopper gingen gelukkig iets vlotter. Na 2'30" was ik de wisselzone uit. Heb ik al vermeld dat het koud was en af en toe regende?
Het fietsen gaat me dit voorjaar redelijk goed af. Ik besloot er van in den beginne de pees op te leggen. Alleen de spiertjes waren koud van 't zwemmen en die werden tijdens de eerste afdaling ook niet warmer. En het bleef maar duren voor die echt warm werden. Ook tijdens de beklimmingen kreeg ik het niet echt warm, maar ik bleef wel volk voorbijzoeven. De hartslag bleef in de laag-intensieveduur-zone terwijl ik die liever net onder de weerstandzone had gezien. Maar geen nood, ik zag dat het ook voor de anderen lastig was. Het natte wegdek, de waaiende wind. Doortocht na 1h 13' 27". Ik wist dat er verval zou komen, dat kwam er maar ik bleef volk inhalen maar wel steeds trager. Vanaf km 76 voelde ik m'n kaars langzaam doven. Niet helemaal uitgaan maar wel sputteren. Het gaf wel moed dat ik op de laatste helling nog een paar atleten kon voorbijfietsen . Net voor de wissel liet ik de blaas nog eens leeglopen. Na 2h30' (24° fietstijd) zat het fietsen erop, en ik was al redelijk choco. O ok deze wissel liep niet zonder slag of stoot. M'n iets wilde niet rechtop blijven staan, die handschoenen kreeg ik maar niet uit en ik mocht van de referee m'n fiets mooi hangen. Bij het uitlopen van de wisselzone zag ik Jan dolfijn net voor me lopen ( die had 5' mogen rusten na het fietsen) en ook Eric De Beuckelaer liep vlakbij (die was op Elba nog 22 ' voor me - dit was helemaal z'n weer niet, vertrouwde hij me tijdens het voorbijlopen toe). Ik wilde snel naar Jan toelopen wat ook lukte maar dan stokte de loopmotor plots. Jan liep terug meter per meter van me weg. Ok dacht ik dan zal ik maar proberen uit te lopen zonder al teveel te pushen zeker. Op het einde van de eerste lus (loopparkoers bestond uit een heen en weerstuk op een spoorwegbedding met aan beide uiteinden twee heel venijnige crosscountrystukken met nijdige hellingen) kon ik het gat op Jan terug dichtlopen en sloeg wonder boven wonder de loopturbo toch nog aan. En ja, dan is het alleen nog genieten hé (en blijven eten natuurlijk). Zeker met een goeie supporter langs de kant. Ik was net binnen voor de grote stortvlaag. 4 h 33' en wat wisselgeld. 15° plaats algemeen en voor het eerst op het podium bij de oldtimers (weliswaar het laagste schavotje maar een mens moet ergens beginnen hé). Vooral ook heel fier op m'n looptijd ( 1 h 23' 19"). Ik zal nu nog wat verder zweven op m'n endorfinewolk om tegen het eind van de week een buiklanding te maken (dan beter uit m'n buurt blijven) en stilletjesaan de voorbereiding voor het volgende doel,…, aan te vatten.



Groeten, 3s