wedstrijdverslag Mallorca door Pieter.

Iron man 70.3 in Mallorca 14 mei 2011. : BINGO !



Mallorca, wingewest van globalistische reistycoon Tomas Cook, is onze bestemming voor een nieuw triatlon avontuur. Voor de één een doorgedreven trainingske, voor een talentloze spierbundel als ik een ware uitdaging.

Bij onze aankomst op dit Spaans eiland was het direct duidelijk. Voor de Oosterburen is El Guernica nog steeds brandend actueel. De volledige luftwaffe bulkt hier dagelijks duizenden tandloze, grijs besnorde tachtigers uit hun vliegruimen. De kruiers haasten zich om hun koffers vol met snaps en bier naar het dieseluitstotende bussenpark te brengen . Jawol, hierkommen, snell, Drüben, …discipline en leiderschap, het zit ze waarlijk nog steeds in de genen.

Bij het zien van deze grijze massa wordt onze jongste rakker, Fosilius(*), plots euforisch. “Het is mij gelukt”, schreeuwt hij goedgemutst uit. “Mijn supportersgildes zijn allemaal op post”. “Kom”, Pieter, “geef mij snel de kaarten en de trommel”. Gehoorzaam pruts ik mijn fietskoffer open, en haal van tussen mijn pedalen onmiddellijk het Bingospel te voorschijn. Twei, buldert Fosilius en inderdaad, de eerste grijze wolf roept door gans de aankomsthal, Jawol Herr Fosilius junior, ich habe die erste preize. Hij mag straks een bloemenkrans neerleggen bij de eeuwig vlam der Triatlon helden.

Best lezer, u heeft het al begrepen, ik ben weer op stap met een zootje ongeregeld, met sportvolk van alle soort pluimage. Om mijn eerste gast voor te stellen is pluimage het juiste woord. Dominiek,een knappe spichtige dame, staat gans de week over de pluimen van de mensen gebogen, om daarna zelf elke avond een badmuts aan te meten en 5 km te zwemmen. Kwestie van de haardooi in de plooi te houden. Voor de kenners, fietsen en lopen doet ze zonder badmuts maar desalniettemin enorm snel.

Het sportkoppel van Duinbergen hoef ik u niet meer voor te stellen. Hovercraft Nancy had ditmaal last met de zee. Het is alsof ik het water niet raak als ik zwem, zo hoog lig ik. Proestend en hoestend, antwoordde ik met een laatste opwaartse stuiptrekking : “Bingo, die zit”.

Haar wederhelft, triatlon filosoof, ingenieur en kenner van de antimaterie der loopkunst, Olivier, was rustig aan het debatteren met zichzelf hoe hij de laatste proef uit deze sportdiscipline zonder vallen tot een goed einde ging brengen.

Vol fierheid wil ik graag een nieuw historisch figuur uit onze bende voorstellen. Sir Tony Edison (Seen). Jawel, de Edison. Deze aangespoelde, tot Zeeuw genationaliseerd, Brit, heeft het licht bij de Philipsfabrieken geïntroduceerd. Het is werkelijk een gloeiend moment om straks met deze uitvinder het loopparcours te mogen aanvangen.

In ons hotel, nog vlug volgestampt door firma Cook om de weekrecette op peil te houden, vond ik nog 2 Klagenfurters van TKK terug. Jean-Marc beseft nu al dat er niet te klagen valt en zegt nu duidelijk foert tegen alles en nog wat met triatlon te maken heeft. Hou vol, beste Jean-Marc een volledige is maar het dubbele van een halve en je had meer dan overschot.

De minzame Alex wil zich niet te veel bezig houden met deelbare getallen. Even kort proeven van een halve triatlon en dan al fluitend een Klagenfurtje. Het is niet aan iedereen gegeven.

Fosilius had wel zijn ganse spionkop vanonder het Duitse puin gescharreld en op de vlieger gestoken, maar Olivier en ik hadden toch ook het één en ander in petto. Om aan triatlon te doen moet je een masochist zijn, maar als je dan je moeder en in mijn geval ook nog eens schoonmoeder meebrengt… hoe zou je dat noemen, beste lezer? Een zelf martelende SM –slaaf ? Neen, neen nog veel te braafjes. Ik laat uw verbeelding de volle loop.

Die moeders, die moeten zoals thuis, direct aan het werk gezet worden. De ene wordt kruier, de andere fotograaf en de laatste krijgt de eer als Mrs Branson, onze chauffeuse met een opendak Clio Rolls.

Hovercraft Nancy was al een week ontvlucht aan de dagelijks sleur in Knokke en vatte het idee op om samen met vriendin Annick een weekje te gaan trainen. Mijn petje af Annick, om dat te kunnen, moet je karakter hebben. Uren zoeken achter straatjes, berg op en berg af, om dan uitgeput door een masseur adonis te worden gesoigneerd. Het is er weinige gegeven. We gaan er verder geen ruchtbaarheid aangeven.

Tot slot hadden wij nog een geest met ons mee. Het Heilige Schema. Dan Brown, de Da Vincecode kraker, is nu reeds een patent aan het nemen op dit nieuwe transcendente aureool. Het geheimschrift van het Heilige Schema, zet mensen,soms zelfs ganse koppels in rare beweegbare vormen om. Je kunt er zowaar een heilig schrift over volpennen en tot 5 maal toe per dag naar het westen zitten gapen. Het schijnt wanneer je dit strikt naleeft je zult opstijgen naar een hemelplaats waar 140 blanke maagden en voor de ijzeren vrouwen 140 zwarte krijgers op jouw zitten te wachten.

Er wordt zelfs jaarlijks een bedevaart georganiseerd. Het strand van Hawaï. Heel bizar, maar dit Heilige Schema geeft ruimte voor een nieuwe wereldorde. Toch opletten, bijgeloof is iets van alle tijden, dus verder niet te veel aandacht aan besteden.

De dag ervoor. Bij zonsopgang wordt even naar het Heilige Schema gelonkt en inderdaad het orakel heeft gesproken. Fietsen, en snel! De carbonnen rossen worden in elkaar gestoken en in stevige tred wordt de fluisterasfalt van dit prachtige sporteiland gemasseerd met onze soepel lopende tubes. De benen zitten goed, de adrenaline komt naar boven. Wij zijn er klaar voor. Snel gans onze troep inpakken, niets vergeten, en hop naar de incheckzone.

Oeps, ontwaakt Olivier, waar zijn onze wedstrijdlicenties?. Bingo, roept Fosilius. Grommend plakt hij zijn fietsnummer onzichtbaar op zijn Pepe-3 en vertrekt naar de incheckzone. Uiteindelijk weet Olivier zich uit deze netelige situatie te praten. Hij predikte over Soera 15 van het Heilige Schema en de goedgelovige Majorcezen, dachten onmiddellijk terug aan hun donkere Moorse tijden. Ze knielden neder en lieten Olivier en Nancy passeren.

Nog een kilootje spaghetti uit het zeer gedifferentieerde buffet van de Tomas Cook grootkeuken en wij kunnen gaan slapen.

Bingo, schreeuwt Fosilius ontwakend uit een natte nachtmerrie om 04.00. Hij droomde dat hij die dag maar een kwart traitlon mocht doen. Dat zou pas een straf zijn. Gelukkig, beste Fosiel, het was maar een nare droom. Binnen enkele uurtjes laten wij je te water en mag je je uitleven.

Mrs Branson stompt onze allemaal in haar Rolls Clio en met witte handschoentjes om, draait zij zich briljant rond alle ronde punten richting startlijn.

De zee is mooi plat. Ik sla een zucht en dank het Heilige Schema. Het heeft de triatlon op de juiste dag gepland. De dames, staan klaar aan de start. Ik zie dat de bus haarlak naar achter wordt doorgegeven. Dominiek heeft snel nog enkele dames gecoiffeerd, alvorens ze hun afschuwelijke roze badmuts opzetten. Nancy start haar hovercraft. Bingo. Daar vliegen ze de zee in.

Fosilius mag kort achter de dames te water. Panomarix, waarom heb je fosilius samen met Obelix gans dat bad met toverdrank laten drinken? Zie dat nu eens aan. Die 150 vijftig plussers hangen allemaal aan de broek van Fosilius, wil hij niet vroegtijdig uit de startblokken vliegen en zo een rode kaart krijgen

Onze generatie bekijkt dit veel rustiger. Een babbeltje met Tony Edison, laat mij een nieuw licht schijnen op deze sport en kalmerende woorden van Jean-Marc brengt mij volledig in trance. Allé bingo.. Daar gaan we. Het sop in.

Fosilius was ondertussen zo hard gegaan, dat zijn zwembrilletje van zijn hoofd vloog. Zout en een goede dosis hooikoorts, dat is nu toch net iets te veel. Veel tijd heeft hij niet. Zijn zwemmonteur dwarrelt langzaam maar zeker naar de zeebodem. Wat gaat Fosilius-junior nu doen? Het kan toch niet waar zijn dat Van Huffel voor mij uit het water gaat komen. Dit nooit !

Dus fosilius zwemt snel terug, loopt naar het fietspark, haalt een paar luchtbommetjes uit zijn pepe-3- zadelzakje, snelt iedereen met een schicht voorbij. Vooraleer zijn brilletje op 20 m diepte de bodem raakt, heeft hij het dankzij de zuurstof toevoer van de fietsbommetjes al te pakken. Hij komt in 28 minuten terug het strand opgerend, alsof er niets gebeurd is.

Rennen kun je dat bij mij niet noemen. Het is eerder een zeeschildpad die uit het water aanspoelt en haar eieren gaat leggen. Kom, kop op, de traitlon kan beginnen, de te waterlating is gedaan.

Het fietsen. Het is een paradijs. Elke zelfverklaarde wielerterrorist moet hier geweest zijn. Vlakke banen, klimmende wegen, kleine weggetjes, steile padjes, verkeersdrempels, gevaarlijke afdalingen en massa’s Duitse supporters. Wat moet een Vlaamse platteland jongen nog meer hebben. En het is pas hun eerst deftige triatlon op dit eiland. Geen nood, blij dat wij in de primeur aanwezig mogen zijn.

Dat gaat lekker. Alleen is Nancy hier haar favorietenrol aan het verkwisten. Tijdens de voorbereidend autorit reed ze telkens 10 x rond een rondpunt. Maar neen, Nancy, je moet dat nu niet meer doen. Zo verlies je tijd. Niets aan te doen, ze luistert niet. Maar toch komt ze ondanks de extra kilometers nog 10 minuten voor mij aan.

Tony heeft gelukkig zijn dynamo afgezet en vliegt als een bezetenen over het parcours. Je weet, Tony, ook al trappend kan je licht geven. Het is in, die energiebesparende maatregelen, en je krijgt er nog subsidie voor! Volhouden dus en zet hem op, die dynamo!

Na een pikante afdaling en een ferm stukje tegenwind lopen wij stilaan het havenstadje Alcudia binnen. Zelf al ken je de weg niet. Je hoort het van op afstand. Nummer hunderd, nummer funftig, nummer drei, ghet’s auf das bingo.

Het loopparcours was vlak en eigenlijk niet vlak. Ik verklaar mij graag nader. Er waren geen hoogtemeters te bekennen. Alleen een op trapje, waar Olivier zijn klimtouwen voor nodig had, maar voor de rest was het plat. Maar wie nog fris zat, en een gezonde vent was, kon aan de zijkant van het parcours,dat over het strand liep, wel enige grote en kleine bergen in oogschouw nemen. Er waren er ook bij, waar je even van moest slikken, we spreken dan eerder over uitgerekte Duitse plateaus. Een motivatie om toch maar goed stevig verder te lopen.

Ik moest u nog het verhaal van onze Tony Edison. Wel, best lezer, wanneer u de fysicahistoriek er even bijhaalt, is de gloeilamp niet op één-twee-drie uitgevonden. Onze Tony heeft de wetmatigheid van de natuurkunde ook moeten ondergaan. Zijn gloeidraadje had wat teveel stroom gekregen bij zijn fietsomwentelingen en bij het lopen is het zowaar langzaam uitgedoofd. Best dat er voor Klagenfurt gewerkt wordt met spaarlampen, die gaan dubbel zolang mee!

Ondertussen naderen wij het einde van ons schitterend avontuur. Ik ben heel blij voor Fosilius dat ze hem aan de finish met enkele stevige bodygards duidelijk maakten dat dit het einde van de race was en dat hij echt niet opnieuw mag beginnen. Hij wordt onmiddellijk geboeid aan de kant gezet, zodat hij vol ongeduld kon wachten op ons, de achterblijvers.

Alex, Dominiek, Tony, Nancy, Jean-Marc liepen in volle nieuwe TTK uitrusting juichend over de finish. Ondertussen heb ik Olivier, die 10 minuten na mij gestart was en boven water gezwommen had, al terug opgeraapt. Ik had hem zo graag eens geklopt, echt waar beste vriend Olie, maar ik weet jij bent de beste en ik ben ho zo tevreden dat ik als laatste TTK-er dat Tomas Cook spelletje net onder de 6 uur heb afgehaspeld.

Verslag Pieter



Verklarende woordenlijst

Fosilius : (*) ruim 50- jarige Knoks fenomeen , bijgenaamd Piet de Pauw of PEPE-HDHD. Hij wordt het nieuwe frontmerk van Duracelbatterijen, die op cola light werken, tijdens de Olympische campagne van 2012.