Verslag door Tom Kuystermans

Even tijd nemen om wat van mijn wedstrijden neer te pennen.



Howel het trainen op een lager pitje staat - het leven eist ook andere aandachtspunten – ben ik nog wel min of meer aan het trainen.

Fietsen neemt veel tijd in beslag dus dat moet er wat aan geloven. Dat het fietsen dus niet is wat het moet zijn, is zo klaar als een klontje (boter of suiker, wat moet het zijn).



Elk jaar doe ik wel een aantal triatlon-wedstrijden en dan liefst de halve triatlon maar aan duatlon heb ik een broertje dood. Naar mijn mening is dat nog veel zwaarder dan triatlon want de verzuring treedt vooral op in de benen en geraakt er maar moeilijk uit. De intensiteit van een duatlon-wedstrijd is immers danig hoger dan die sport waarer eerst verplicht gezwommen moet worden.



Toch had ik mij ingeschreven voor de Powerman in Geel gewoon omdat dat één van de beste wedstrijden is in België. Vele malen ben ik als supporter gaan kijken onder meer toen Benny Vansteelandt nog mee deed. Vermits het in duatlon-land als lange afstand te boek staat, zag ik het positief in. Nu ja, het is 10,7km lopen dan 60km fietsen en vervolgens weer iets meer dan 10 km lopen.

Ik zag vooral tegen de start van het lopen tegen op omdat ik vreesde dat iedereen als een speer uit een boog zou vertrekken. En als ik iets niet kan, dan is het wel snel vertrekken (naast nog wat andere dingen waar ik beperkingen in heb, maar hierover niet verder). Toch viel dat al bij al nog goed mee. Ik kon een strak tempo aanhouden.



Volgende vrees was kramp te krijgen in het fietsen, maar dat heeft zich niet voorgedaan. Niet dat het fietsen fantastisch was, er kwamen er teveel voorbij, toch was het niet miserabel. Het was wel uitkijken naar het 2e lopen. Toch verder best eenzaam tegen de wind daar in Geel.



Het begin van het lopen ging (naar mijn maatstaven vrij vlot) om dan beter en beter te worden. Vol overgave de 3 plaatselijke ronden gelopen en tevreden gefinishd.

Vooral plzeier beleefd aan deze superwedstrijd en best tevreden met de 22e plaats. Het fietsen kon zeker beter maar het lopen was echt goed met 1e run in 38’ en de 2e in 41’. Daar doe ik het voor.





Volgende wedstrijd was de kwarttriatlon te Izegem, een stayertriatlon. Er komen traditioneel wel toppers op af, al was dit jaar toch vrij beperkt. Geen Bart Arnouts, Axel Zeebroek of Sofie Goos dit jaar. Wellicht volgend jaar weer wel want dan is het hier BK. Ook hier plezier beleefd aan de wedstrijd. Voor de 1e x gezwommen met een oud pak van Mieke dat veel en veel beter drijft dan mijn oude half stoffe-half neopreen pak. Ik ben naar de finish gedreven. Al valt dat niet te zien aan een eerder matige tijd van 25’. Mogelijk hadden met onderarmen wat last van het voegen van gipskartonplaten thuis afgelopen week?



Fiets op … en eraf. Krampen en niet in de schoenen geraakt. Wat sukkelen en toch weg. Naar enkele andere atleten gereden, oude bekenden o.a. Met 4 samen kunnen rijden tot er een snel groepje van 4 andere bij ons kwamen. Direct lagen er al 2 af. Ik dacht het ook niet te houden maar ik heb aangepikt en naarmate de wedstrijd vorderde bleek dat deze groep wel snel maar toch ook niet de buitenaardse supersonische trein was. Buiten een andere sterke fietser, kon ik goed werk op kop doen. Stelselmatig wat anderen ingehaald om dan aan het lopen te beginnen.



Zelfde scenario: eerst wat rekken tegen de krampen en dan vertrekken. Al snel kwamen er nu steken in de zij. Sinds enkele loopwestrijden (Brugge, strandloop Zeebrugge, pistetrainingen bij Sodebrug) heb ik er wat last van. Tempo flink laten zakken tot het doenbaar was. Het zou wachten worden tot het beterde. Al in de 1e ronde, kon ik terug een goed tempo aanhouden en de 2e en 3e ronde waren super.



Mijn best gedaan op deze wedstrijden en dus tevreden. Mijn seizoen kent alvast enkele geslaagde wedstrijden en dus kan ik gerust zijn. Nu op naar Viersel (kwart) en de duatlon van Tielt.

Tom Kuystermans