Verslag Ironman China door Bernard Deleener

Nihao,

De wedstrijd is nu reeds een tijdje voorbij en het is tijd voor een verslagje na analyse van de race.

Eerst de uitslag natuurlijk;
Uiteindelijk werd ik 150e op 363 deelnemers. 27e op 63 in mijn leeftijdscategorie waarvan er 44 aankwamen.
Zwemtijd: 1:17:34
T1: 4:11
Fietstijd: 6:03:45 gem;29,72/H
T2: 8:35
Looptijd: 5:25:55

Totaal : 13:00:00

De start verliep goed. Het systheem van per 5 te vertrekken ging vlot.
Géén problemen met de andere zwemmers en de temperatuur was aangenaam in vergelijking met vorige dagen.
Zonder te beseffen verlies je toch wat tijd dor dit vreemd parcours en de stroming viel niet mee. Ook drie maal uit het water komen breekt wat je ritme.
Mischien was ik ook wat te voorzichtig.


Bij de toppers sloeg australiër Luke McKenzie meten toe met een puike 48'voor het zwemmen.

Pak reeds uitgedaan net uit het water en even onder de douche. Tania was me al aan het aanmoedigen vanop de eerste rij. Zij kom immers met haar deelnemersbandje (onfortuinlijk genoeg) overal binnen.
Vlugge wissel en weg op de fiets. Oeps... vergeten extra zonnecrème aan te doen! Ik zal het geweten hebben.

De helft van alle, trouwens goed onderhouden wegen, waren voor ons. Oo de autosnelweg en dit bolde zéér goed.
Ik koos om zoveel mogelijk op de witte zijlijnen te rijden. Fietser na fietser haalde ik in. Super.!
Toch is het weer moeilij om je er aan te houden iets te eten. Ik zou vooral véél drinken en had genoeg mee om ook te mengen met water.

De hitte kwam al opzetten maar het was vooral de zéér strakke zijwind die het moeilijk maakte.
De rolling hills van de autosnelweg maalden voorbij. Nie evident die wind. Waar is die afrit??
Eindelijk , na 44km de afslag naar de dorpen. Gem. snelheid 34km/H.

Eerste passage door de dorpen had een dubbel gevoel. Eerst leuk met masa volk, véél kinderen, verbaasde gezichten en mooie uitzichten.
Maar ook verraderlijk , want die klimmetjes in die dorpen waren niet van de poes.
Het bleef maar klimmen ook naar het tweede dorp en dat was pal tegen wind. Daar verlies je kracht. Terug op de snelweg richting Haikou.

Na 90 km kom je terug aan de rivier en de TA(transition area).
Tania zag me in volle vaart passeren en zag hoe ik vroeg om zonnecrème. Helaas.
De wind had nu zijn volle kracht en kon dus mijn aeropositie bijna niet meer lossen met die windstoten.
Ik besefte al dat ik weer niet genoeg dronk. Op de koop toe was alles gewoon warm van drank. Alleen water kon ik aan nemen om te verfrissen en bananen waren er weer al niet genoeg.
Tweede passage in de dorpen . Laatste klim hadden we met de bus van de organisatie verkend en leek makkelijk. Ik moest die bijna omhoog kruipen en verloor véél kracht.
Na 140km kreeg ik te maken met pijn in de fietsschoenen. Tenen en de bal van de voet deden mij kriepen van de pijn. Blijf letterlijk op de tanden bijten!!
Km 170 : het gevoel gaat iets beter, nog 10 km met de wind mee. Ik ben op schema voor en goede fietstijd van 5H30.
Noodlot slaat toe: ik voel krampen opkomen in de binnendijen. Eerst één been , dan ook de andere.
Ik kan bijna niet meer fietsen en schreeuw het uit van de pijn. Iedere draai met het been is een pijnscheut. Ik val bijna letterlijk stil en iedereen die me inhaalt hoort mij roepen. Ze moedigen me allemaal aan.
Ik probeer met 1 been wat vooruit te geraken.
Die laatste 5 km worden een ware Calvarieberg en denk zelfs dat zal moeten opgeven omdat ik het einde van het fietsparcours niet haal.

Eindelijk de TA en al huilend geef ik mijn fiets af en wandel met Tania naar de tent van T2.
Zij mag niet helpen maar legt met gebarentaal uit aan die chinezen wat ze moeten doen.
Ik kan zelf niet mijn schoen en kousen wisselen. Naast mij zitten in de tent al wat eerder bevriende atleten die er de brui aan geven. Een bakoven is het daar.
Dit keer wel genoeg zonnecrème aan . Ik lijk wel een zombie. Alles wat ik wil is er aan te beginnen en hopen dat ik er geraak.

Aanvankelijk kan ik die eerste 9 km goed lopen van bevoorrading tot bevoorrading maar de hitte is zo erg dat je ook daarin toegeeft.

Ik zie trouwens nog vele ander lijken stappen. Ik moedig mijn mexicaanse vriend aan die gaat voor een slot. Zelfs pro's stappen en kan even meelopen met Brandon Marsch. Ik vraag hem hoe het gaat maar hij mompelt uit den dode. Iedereen ziet af.
Na het leuke lopen door de oude stad moet ik nog terug naar dit lange hete gedeelte.
Mijn voeten zijn oververhit en mijn lichaam zegt genoeg. Ik kan maar iedere keer 50 m lopen en terug stappen, stoppen aan aidstations, drinken , eten en trug vertrekken.
T'wordt een lange weg.

Het is ondertussen donker geworden als ik terug ben in de oude stad. Het is er zeer levendig en zeer veel ambiance op zijn chinees. Ik kan terug lopen en bekijk mijn tijd.
Dat is niet meer belangrijk. Uitdoen en die medaille behalen , daar denk je aan.
Ik kan nog net onder die 13 uur blijven zie ik en schakel wat bij.
Waar is die aankomst? Ik hoor ze maar is na iedere bocht nog ver weg.
Ik haal nog andere lijken in en alles doet pijn.
Het wordt een sprint. Nog een laatste bruggetje over en 50m.
Het afdalen van dit bruggetje was er net teveel van. Op mijn uurwerk staat 12:59:59
maar officieel wordt het 13:00:00
Alsof ik het expres deed.


Conclusie:
Het was zeker de moeite en de belevenis waard.
Theorie is ook niet alles. Hoe goed je ook je race plant. De dag zelf beslist erover.

Nog meer en beter trainen denk ik. Voeding en hydradatie toch opnieuw bekijken en testen.
Je leert alleszins véél op zo'n wedstrijd en mag toch niet ontgoocheld zijn, want ik zat echt in zéér selectief gezelschap.
Ik heb mijn medaille en ben tevreden.
Nummer 3 is binnen !!

Bernard Deleener