Verslagje 1/1 Triathlon Almere door Dick

Zijn training en een goede gezondheid echt nodig om een 1/1 aan te kunnen? Ik weet het echt niet meer. Tot aan de triathlon van Brugge ging alles vrij vlot met als hoogtepunt IM Lanzarote, maar een spierscheur in de hamstring opgelopen in Brugge was niet echt welkom na mijn inschrijving voor Almere 2 dagen eerder. Resultaat 5 volle weken out. Eerste 2 weken van augustus getraind, maar iets te fel waarschijnlijk met een ontsteking op beide patellapezen tot gevolg, dan nog maar eens een nieuwe beurtenkaart voor kine gehaald en shockwave therapie toegepast. Nogmaals 5 dagen training en dan met de perfecte timing "positionele vertigo" wat een storing is van het evenwichtsorgaan met zweverigheid en serieuze draaiingen tot gevolg. Pas vrijdagochtend aan de beterhand vlak voor het vertrek naar Almere, waar ons hotel toch geboekt was voor het week-endje samen met mijn ouders. Briefing bijgewoond en geregistreerd maar nog niet zeker of deelname wel verstandig was. Zaterdagochtend geen draaiingen en op naar de start voor mijn 3° 1/1. Rustig gestart in het water door vrees om onwel te worden maar alles OK. Zonder problemen op naar het fietsen na een vlotte wissel. Meteen een goede start genomen en blijkbaar had ik vleugels (wellicht ook door de nieuwe fiets), echt leuk om massaal in te halen en zelf slechts na 98km voor de eerste keer iemand voorbij te zien rijden, de tweede volgde na 170km, daarna niemand meer. Nog steeds een goed gevoel bij de start van het lopen, maar de hitte, waar ik sowieso niet tegen kan, heeft mij al heel snel parten gespeeld en werd het een marteling met vele wandelstroken tot de finish. Tot op het einde van het fietsen zat een -10h00 er zeker in, helaas te weinig loopkilometers in voorbereiding, hopelijk volgend seizoen een betere balans vinden tussen training en blessure en dan maar opnieuw knallen.

Geschreven door Dick Cripyn.