Wedstrijdverslag Jan Ironman Langkawi

Hallo,
Wat ik gevreesd had is ook uitgekomen, een oude blessure die opnieuw de kop kwam opsteken.
Ik had het al een tijdje gevoeld ook tijdens de 60km opwarming hier, ik had nog gedacht misschien blijft het lichtjes aanwezig en kan ik er wel doorheen lopen, maar helaas…resultaat opgave!
De start van het zwemmen lag zo’n 100 meter in zee, toen het startschot afging waren we nog aan het aanschuiven op het staketsel zodat we van in het begin al een beetje achterliepen maar afgezien van een kramp in mijn voet heb ik toch rustig kunnen zwemmen zonder al te veel moeite.
Tot 100km zat ik perfect op schema om 12uur te halen zo,n 35km/h gemiddeld en toen begon de ellende nog een 50km aan 25km p/h kunnen rijden en de laatste 30km haalde ik nog amper 15km p/h
Ik had na 120km al willen opgeven maar ik bleef hopen dat zou verbeteren maar ja….
Het parcour hadden ze ook zwaarder gemaakt tegenover andere jaren zo,n 30min. heb ik gelezen in de plaatselijke krant, dat was ook te zien aan het resultaat de winnaar had 8h 43’[Xavier Le Floch]
Niet alleen het parcour was zwaar maar ook de hitte, het was hier zaterdag 41 graden in de schaduw! De zon brand hier gewoon door je kleren mijn voorarmen staan vol blaasjes en zelfs mijn startnummer staat in mijn vel gebrand.
Natuurlijk ben ik ontgoocheld, mocht ik heb kunnen lopen had ik het zeker gedaan, al moest ik over de meet kruipen, maar het ging gewoonweg niet,zelfs vandaag nog kan ik amper mijn knie plooien.
Als je de ironman in langkawi overleefd kan je ze allemaal aan, heb ik hier horen zeggen, misschien is het wel waar….
Mieke had 11h 10’ en was licht ontgoocheld omdat ze niet tevreden was over het lopen en Thierry was beresterk en haalde zijn slot voor hawai in 10h 22’
Al bij al ben ik een ervaring rijker en vergt een ironman in deze hitte toch wel speciale voorbereidingen waar je anders niet moet op letten VOORAL INSMEREN MET SUNBLOCK!
Nog een weekje nagenieten in ons prachtig hotel en de ontgoocheling proberen te verwerken.
Gr, jan

strandrace Jeroen

Gespeeld en verloren


Als je het uiterste uit een wedstrijd wil gaan moet je balanceren op een dun koort. Ieder jaar kom ik wel enkele keren aan de verkeerde kant terecht (zie Antwerpen en knokke 2006).
Ook deze keer was het van dat. Al kan ik mij niet herinneren dat ik ooit zo’n zware hamer tegenkwam.

Op basis van mijn top 70 plaats in 2006 mocht ik in het eerste startvak plaatsnemen.

Ik wist dat de vorm voor dat soort ondernemingen iets minder was dan de voorbije 2 jaar. Dat hadden de testen bij MENSANA een maand terug reeds aangetoond. Ook logisch gezien ik een extra lange rustperiode (oktober-januari) genomen (en nodig) had na het zware seizoen 2006. Ik miste dan ook de zware voorbereiding naar Kasterlee en heb dus wat achterstand in ’t fietsen t.o.v. vorige jaren.

Maar als je kan starten zij aan zij met een Niels Albert – Joeri Adams – Rondelez –Page etc.. kan je moeilijk gedoseerd starten. Ik besloot er vanaf de beginne vol tegenaan te gaan en mijn vel duur te verkopen.

In een hondeweer gingen we van start. Het eerste rechte stuk tot in ’t Zwin kon ik tamelijk stand houden (al was het met het bloed in de mond). Rond de 70ste plaats draaide ik de dijk op. Ook het stukje binnenin daaropvolgende met de gevaarlijk gladde slijkstrook ging voortreffelijk. Ik kon mij bij het terugrijden naar Duinbergen in een goed groepje nestelen en probeerde wat te recuperen en mij dus wat afzijdig te houden. Ik besloot tevens voor het eerst in MB-wedstrijd een gelleke binnen te spelen.
Bij het ingaan van de 2de ronde (in 70-80 ste plaats werd bij toegeroepen), begon “der untergang”. Achterwind rijden op het grote verzet is normaal gezien juist mijn sterkste punt, maar nu kon ik echt mijn gezellen niet volgen. Ik kon de grootste versnelling niet meer rond krijgen en moest terugschakelen. Op het rechte stuk verloor ik zodus een 20tal plaatsen. Ik miste duidelijk kracht.
Vanaf dan ging het van kwaad naar erger, als een ballonetje liep ik in enkele kms volledig leeg. Vanaf dan kwam ik nooit meer op het buitenblad en was een trutte-versnellingetje het enige wat ik nog rond kreeg. De koude wind en regen vreetten aan mijn systeem en begon te rillen als Koning Albert.
Opgeven werd het net niet, maar een 200ste plaats in 2°03’ is al dramatisch genoeg. Als er dan toch iets positiefs aan is, is het dat ik de mentale proef doorstaan heb. Als je door +100man wordt voorbijgesneld die je normaal gemakkelijk achter je laat is het verdomme niet gemakkelijk om te blijven doorgaan en er niet de brui aan te geven. Broodnodige trainingskms was het enige wat me op de been hield, zo raakte ik toch nog aan de beoogde 90km richting IM voor die dag (’s morgens 45 en de wedstrijd 44km).

N. Vermeulen won (1°33’), N. Albert werd 6de, Rondelez 10de. Erik Helsloot reed een voortreffelijke rit en eindige rond de 150ste plaats, Jan Demaesschalk en Rik VT gaven op (denk ik). Verder een opmerkelijke prestatie van Danny De Raeve voor diegenen die hem kennen, nml 31ste!! Zelden zo’n opmerkelijke progressie in 1jaar gezien!?

Groeten JEROEN

27-ste Hivernales Watermaal-Bosvoorde

Als jullie dachten dat Danny en Mario als eerste aan de start stonden van een wedstrijd, dan hebben jullie het verkeerd voor.
Drie TTK-er stonden aan de start voor de 27-ste editie van de Hivernales, een winterloop door het schitterende kader van het Zoniënwoud. Klokslag 10.30 u en dus een uurke vroeger dan beide concullega's vertrokken we met 1.998 anderen (bij wijze van spreken). Dries en Katelijne, beiden in volle voorbereiding voor de Marathon van Barcelona (4 maart e.k.) en ikke zomaar omdat ik er gewoon weer zin in had. De afstand bedroeg 19,2 km. Bij de start was het zoals altijd niet zo makkelijk om een goede tred te vinden. Ik kon Dries even bijhouden, maar eenmaal het dorp uit, sloeg zijn motor aan. Ik zag hem verdwijnen in het schilderachtige woud. Zelf kon ik me het tempo van 4'30" per km opleggen met redelijk hoge hartslag, permanent boven 160 en bij momenten op de hellingen waarop triathleten op kracht het verschil maken, tegen een hartslag van 180 bpm. Het was duidelijk een zwaar parcours met hellingen op en af, soms pittig, soms vals plat, asfalt, boswegen, keien, ...... maar na het verdwijnen van de nevel waren de weersomstandigheden perfect. Zelf loop ik niet graag lang, dus dan maar snel :-) Dries stond me aan de meet toe te schreeuwen. Samen moedigden we dan nog Katelijne aan. Ze had precies een wat mindere dag, haar gezicht sprak boekdelen. Zo leerde ik heel "kort", iets te kort onze nieuwe leden kennen. Afspraak voor een ruimere babbel zal voor later zijn. Komen doen die "babbels" zeker. Ze zijn gelukkig wel af en toe eens in het Leuvense en we hebben gemeenschappelijke vrienden.
Onze tijden : Dries 1:17:51, Frederik 1:26:46, Katelijne 1:38:34

Frederik